A fun-loving world artist

Het verhaal achter Bjørn Wiinblad

Bjørn Wiinblad (1918-2006) wordt beschreven als een kunstenaar met duizend gezichten omdat hij zichzelf steeds opnieuw uitvond, zodat hij nieuwe plekken en nieuwe materialen kon vinden om te versiere zoals zijn fijn gedecoreerde aardewerk, zijn fantasierijke theaterdecors en wandtapijten, zijn lachende meisjes als Eva en Rosalinde, de posters die je nooit helemaal zult ontdekken en, niet te vergeten, zijn kandelaars, glazen en schalen. Ze zijn allemaal doordrenkt met Wiinblad’s levensvreugde en energie die uniek zijn in de Deense en internationale kunst en design.

Bjørn Wiinblad was een buitengewoon hardwerkende man en daarom was hij niet alleen een goede zakenman, maar werd hij ook een van de rijkste Deense kunstenaars in de jaren zestig en zeventig. Zo rijk dat hij een tijdlang zeven huizen had, o.a. in Denemarken, in Zuid-Duitsland en in Zwitserland, die hij als uitvalsbasis gebruikte voor zijn opdrachten, of als hij zijn vrienden meenam op lange opera- en culturele reizen.

Niemand had verwacht dat dit het geval zou zijn voor de jonge Bjørn Wiinblad toen hij in 1945 debuteerde. En zeker niet toen hij in 1918 werd geboren in Østerbro, Kopenhagen, in een gezin dat zich voornamelijk bezighield met politiek en sociale omstandigheden.

Zijn vader, Otto Wiinblad, zat in Landstinget voor de sociaal-democraten, en zijn grootvader, Emil Wiinblad, was in zijn tijd redacteur van de sociaal-democratische krant en een tijdje ook gekozen voor de Landsting. De moeder van Bjørn Wiinblad heette Ebba Wiinblad en ze hield het gezin bij elkaar en zorgde ervoor dat het hele gezin, waaronder Bjørns zus Ulla, nog steeds elke zomer tijd vrijmaakte om in hun zomerhuisje in Hvidovre door te brengen. Ebba Wiinblad naaide en pekelde terwijl de mannen politiek bespraken, onder meer met de premier van Denemarken, Thorvald Stauning, die tot aan zijn dood in 1942 een vaste gast van de familie was.

Eén kleine man in de familie wilde echter niet over politiek praten. Dat was Bjørn Wiinblad. Hij tekende en schilderde het liefst en na verloop van tijd begon hij ook korte verhalen te schrijven. Bjørn Wiinblad was een dromer en had geen enkele ambitie om de politiek in te gaan. In plaats daarvan vond hij vreugde in kunst en creativiteit.

Bjørn Wiinblad werd wereldberoemd door zijn fantasierijke tekeningen en decoraties vol romantische meisjes, legendarische figuren en prachtige patronen. Maar voordat hij zich als kunstenaar kon ontplooien, moest hij naar de Technische School in Frederiksberg, waar hij een opleiding tot typograaf volgde. Hij had zijn vader verteld dat hij kunstenaar wilde worden, maar zijn vader stond erop dat hij eerst een opleiding zou volgen die hem een ​​vast maandsalaris zou opleveren. Dus in 1935 begon Wiinblad aan zijn opleiding tot typograaf, en hoewel hij de zin zag van het leren van een echt vak, genoot hij niet van de schoolomgeving.

Voor de ouders was het misschien een verademing dat hun zoon een typograafopleiding kreeg. Als kind was Wiinblad namelijk vooral bezig met verhalen schrijven, tekenen en blokfluit spelen. Hij ging op reis naar Dyrehaven ten noorden van Kopenhagen, waar hij uren zou dagdromen en naar de prachtige dieren zou kijken. Op de basisschool was hij niet de scherpste van de klas, maar gelukkig nam zijn zus Ulla hem onder haar hoede en ondersteunde hem waar nodig. Maar hij studeerde wel af als typograaf en Wiinblad zou er later veel baat bij hebben om met grote lege vlakken te kunnen werken, die hij moest decoreren vanaf een schets in zijn hoofd of op papier.

In 1940 was Wiinblad een pas afgestudeerde typograaf en als hij het gebruikelijke pad had gevolgd, zou hij snel een baan als drukker of zetter bij een krant hebben gevonden. Maar het idee om met kunst te werken – en het liefst als illustrator – kon hij niet loslaten, dus ging hij in 1940 studeren aan de grafische school van de Koninklijke Deense Academie voor Schone Kunsten. Wiinblad begon met het volgen van de strakke grafische stijl van zijn professor Aksel Jørgensen, maar ging al snel op zoek naar een plek waar hij zich volledig kon ontvouwen, zich kon verliezen in zijn verbeelding en elfachtige figuren kon tekenen, vrouwen met amandelogen en prachtige bloemen.

Het antwoord vond hij in keramiek, waar medestudent Lars Syberg hem rond 1943 aan leerde kennen. Syberg had zijn eigen atelier in Taastrup en nodigde Wiinblad uit om keramiek te proberen. Het bleek het juiste om te doen. Toen Wiinblad niet aan de Academie voor Schone Kunsten studeerde, liet hij zich los in de werkplaats van Lars Syberg. Hij kon het keramiek niet draaien of vormen, maar wel decoreren en was vooral enthousiast over het werken met de oude koehoorntechniek, het vullen van een koehoorn met kleur en aanbrengen op een pot of schaal. Dit geeft een bijzonder fijne lijn en vereist een vaste hand.

In 1945 studeerde Wiinblad af aan de Koninklijke Deense Academie voor Schone Kunsten en datzelfde jaar debuteerde hij met een uitgebreide tentoonstelling in de kleine Binger-galerij in Palægade in Kopenhagen.

Naast een weelde aan keramische potten, schalen en schalen, exposeerde hij tekeningen, posters en illustraties voor het boek Aladdin. De tentoonstelling werd een grote attractie en Wiinblad verkocht vanaf dag één kunst ter waarde van 1000 kronen. Het belangrijkste van de tentoonstelling was echter dat hij een aantal mensen ontmoette die hem al snel ertoe konden brengen nog meer keramiek te maken en nog meer affiches te tekenen. Onder hen was Jacob E. Bang, die net creatief directeur was geworden van de kleine aardewerkfabriek Nymølle. Hij raakte snel bevriend met Wiinblad en Jacob E. Bang huurde al snel de jonge Wiinblad in om voor Nymølle te werken, wat in de jaren die volgden leidde tot een schat aan borden, kommen, kopjes, schalen, asbakken en kandelaars versierd met Wiinblads tekeningen.

Zo kwam Bjørn Wiinblad in het huis van elke Deen terecht - de meeste mensen konden zich de goederen veroorloven die uit de fabriek kwamen. Zijn kunst bereikte gewone mensen en dat is wat hij echt wilde, zoveel mogelijk mensen laten genieten van het fantasierijke en weelderige ontwerp waar hij nog steeds bekend om staat.

Bjørn Wiinblads vreugde was eclectisch. Hij schilderde meer dan levensgrote oosterse dames en grillige, mythische wezens. Hij verspreidde vreugde, magie en verbeeldingskracht onder de mensen in een tijd waarin minimalisme het meest dominant was. Zijn onstuitbare verlangen naar creativiteit en grenzeloos talent maakten hem tot een wereldkunstenaar als geen ander in Denemarken.

De sprookjesachtige taal van zijn ontwerpen zorgen altijd voor vreugde met veel details om te ontdekken. Wat het motief ook was, de stijl van Wiinblad was levendig, fantasierijk en gedurfd. De Eva-vaas is ongetwijfeld één van zijn meest populaire collecties. Deze moderne vaas gemaakt uit glanzend geglazuurd keramiek met kleurrijke details, is geïnspireerd op de originele vazen van Wiinblad die brede koppen met bloemendecoraties en een kegelvormig lichaam hadden.

In 1954 zei Bjørn Wiinblad: "Ik begrijp niet waarom er in het dagelijks leven niets meer wordt gedaan om mensen met kleur op te vrolijken."

Bekijk hier de producten van Bjørn Wiienblad.